ای بیوفا !
خدایا مرا ببخش که دائم ناشکر هستم و تنها کار من غر زدن است ، چرا فلان ماشین ندارم ، چرا شغلم سخت است ، چرا مسافرت هر ماه ندارم و غر و باز هم غر و غافل از بهترین نعمتی که به من داده ای یعنی سلامتی ، نعمتی که باید روزی هزار بار شکر بگویم و سجده کنم .
دیروز از خودم خجالت کشیدم زمانی که دیدم جوانی معلول که دو پا ندارد اما با اراده قهرمان شنا شد ، زنی که با وجود نداشتن دو دست و یک پا با فریادی مثال زدنی از خط قهرمان جهان رد شد ، این صحنه ها را دیدم و سرم را پایین انداختم و نمی دانم تا کی نمی توانم از شرمساری به آسمان نگاه کنم هر چند می دانم خدای من همیشه لبخند بر چهره دارد و ناشکری های مرا شیطنت کودکانه می بیند و بازوی پر از عشقش همیشه آماده در آغوش گرفتن من است .
درد عشق..:::: ??♥?? ,
??♥?? ..::::درد عشق..:::: ??♥??
نگاهت را به کسی دوز که قلبش برای تو بتپه چشمانت را با نگاه کسی اشنا کن که زندگی را درک کرده باشه سرت را روی شانه های کسی بگذار که از صدای تپشهای قلبت تو را بشناسه آرامش نگاهت رو به قلبی پیوند بزن که بی ریاترین باشه لبخندت را نثار کسی کن که دل به زمین نداده باشه رویایت رو با چهره ی کسی تصویر کن که زیبایی را احساس کرده باشه چشم به راه کسی باش که تو را انتظار کشیده باشه اما عاشق کسی باش که تک تک سلولهای بدنش تقدس عشق را درک کند.........
روزی مردی , عقربی را دید که درون آب دست و پا می زند او تصمیم گرفت عقرب را نجات دهد , اما عقرب انگشت او را نیش زد . مرد باز هم سعی کرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد , اما عقرب بار دیگر او را نیش زد . رهگذری او را دید و پرسید:"برای چه عقربی را که نیش می زند , نجات می دهی " . مرد پاسخ داد:"این طبیعت عقرب است که نیش بزند ولی طبیعت من این است که عشق بورزم روز وقتی به گل نیلوفر نگاه می کردم ترس تموم وجودمو برداشت که شاید منم یه روزمثل گل نیلوفر تنها بشم . سریع از کنار مرداب دور شدم. حالاوقتی که میبینم خودم مرداب شدم دنبال یه گل نیلوفر می گردم که از تنهایی نمیرم و حالا می فهمم گل نیلوفر مغرور نیست اون خودشو وقف مرداب کرده دلم گرفته به اندازه وسعت تمام دلتنگی های عالم
شیشه قلبم انقدر نازک شده که با کوچکترین
تلنگری می شکند می خواهم فریاد بزنم ولی واژه ای نمی یابم که عمق دردم را در فریاد منعکس کنم فریادی در اوج سکوت که همیشه برای خودم سر داده ام دلم به درد می اید وقتی سر نوشت را به نظاره می نشینم کاش می شد سرنوشت را با ان روزها شیرینم عجین کرد بغض کهنه ای گلویم را آزارد نفرین به بودن وقتی با درد همراست ای کاش باز هم کسی اشکهایم را نبیند در التهاب روزها تو را به یاد می آورم تنها یک شب در حافظه ام مهتابی ست شبی که انگشتان تو، ماه را به نشانه گرفته است بالای هر دستی، دست های من است که سالهاست دراز به دراز راه ها، به پاهایت نمی رسد به کدامین دیدار دلخوش کنم؟ و به کدامین گفته ها؟ وقتی، دیداری ندیدنت را و حرفی نگفتنت را نصیبم می کند! کجاست لحظه ای که بوی تو را ندهد؟ می گریزم به تنهایی از تنهایی نیز می گریزم از تمام آدم هایی که تو را به یادم می آورند از گل هایی که زبان مرا نمی فهمند و قاصدک هایی که لجبازی می کنند در انتظار بلندِ من چگونه از تو نگویم؟ و چرا از تو بگویم؟ که تنها یک چیز ناگزیرم می کند از تمامِ چیزها که هستم، چون تو را دوست دارم و باید از تو بگریزم چرا که جاذبه ی تو مدام زیر پاهایم را خالی کرده است تا دوباره به یادت بیاورم، باید فراموشت کنم چون پرستویی که هوای آشیانه اش تنگ است برهنگی این پاییز، مرا به گریه می اندازد.....
کلمات کلیدی:
امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم
باز امشب در اوج آسمانم رازی باشد با ستارگانم
امشب یکسر شوق و شورم از این عالم گویی دورم
....................
ازشادی پرگیرم که رسم به فلک سرود هستی خوانم دربرحور وملک
در آسمانها غوغا فکنم سبو بریزم ساغر شکنم
....................
امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم
....................
با ماه و پروین سخنی گویم وز روی مه خود اثری جویم
جان یابم زین شبها ، جان یابم زین شبها
ماه و زهره را به طرب آرم از خود بی‌خبرم ز شعف دارم
نغمه‌ای برلبها ، نغمه‌ای برلبها
امشب یکسر شوق و شورم از این عالم گویی دورم
....................
امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم
باز امشب در اوج آسمانم رازی باشد با ستارگانم
امشب یکسر شوق و شورم
در میان گلها
{ مـی‌گـذرم تنهـا ، از میـان گلهـا گه به‌گلستانها ، گه به‌کوه و صحرا
تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید: محرم راز تو کو؟
خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو؟
.................... }الف 2
راز عشق مرا گل درگوش صبا گفت و غمم بِفُزود
آنگه درهمه جا راز درد من و { قصة عشق تو بود }2
....................
چون به‌حُسن آسمانی ، ازمَهی برتر شعلة عشق من ازگردون ، برآرد سر
درگلستان هم ، به تنهایی روم من اگر
تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید: محرم راز تو کو؟
خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو؟
....................
تکرار الف
کوچه‌سار شب
در این سرای بی‌کسی، کسی به در نمی‌زند .....
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی‌زند
....................
یکی زشب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند .....
کسی به کوچه‌سار شب درسحر نمی‌زند
....................
نشسته‌ام در انتظار این غبار بی‌سوار .....
{ دریغ کز شبی چنین }2 سپیده سر نمی‌زند
....................
عزیز، عزیز، عزیزانم عزیز، عزیز، عزیزانم
....................
گذرگهی است پر ستم که اندر او به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند ..... یکی صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند
....................
چه چشم پاسخ است از این دریچه‌های بسته‌ات .....
برو که هیچکس ندا به گوش کر نمی‌زند ..... برو که هیچکس ندا به گوش کر نمی‌زند
....................
نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست .....
اگر نه بردرخت تر کسی تبر نمی‌زند ..... اگر نه بردرخت تر کسی تبر نمی‌زند
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست
به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست
نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست
به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوست
زخم خونینم اگر به نشود به باشد خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست
پادشاهی و گدایی بر ما یکسانست که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست
سعدیا گر بکند سیل فنا خانه‌ی دل دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست
کلمات کلیدی:
